The stand-off between Greece and the rest of the eurozone will escalate, neither side will blink and the country will default
Ήρθε η ώρα για την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ, η προεπιλογή για το χρέος της και να προχωρήσουμε. Το γράφω αυτό με βαριά καρδιά καθώς οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες για τους απλούς Έλληνες μπορούσαν να είναι καταστροφικές, αλλά τώρα υπάρχει κανένας άλλος τρόπος έξω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σοβαροί για την αλλαγή και απλά δεν θα πληρώσει τα χρέη της χώρας ή να επιμείνουμε σε διεθνείς συμφωνίες. Η Γερμανία είναι εξίσου σοβαροί για τη μη αποδοχή ενός διαγραφή του χρέους. Μια δημοσκόπηση N24 / TNS δείχνει ότι 43pc των Γερμανών είναι πρόθυμη να διαπραγματευθεί την ελάφρυνση του χρέους ή ένα μεγαλύτερο δάνειο χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής με την Ελλάδα. Όπως και στις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ δήλωσε ότι «δεν υπάρχει θέμα να γράψει κάτω ελληνικού χρέους". Το stand-off θα κλιμακωθεί και να κλιμακωθεί περαιτέρω. Καμία πλευρά δεν θα αναβοσβήνει, πράγμα που σημαίνει ότι ένα Grexit και προεπιλογή είναι τώρα σχεδόν αναπόφευκτη.
Τουλάχιστον 77pc του ελληνικού δημόσιου χρέους ανήκει από επίσημους οργανισμούς ή κυβερνήσεις, σύμφωνα με το Open Europe, και όχι στον ιδιωτικό τομέα, έτσι, ένα τεράστιο προεπιλογή δεν θα είναι καταστροφική για ιδιωτικά ιδρύματα. Ο καθένας με οποιαδήποτε αίσθηση θα έχουν δει αυτό έρχεται, και πωλούνται ως πολύ ελληνικό χρέος, δεδομένου ότι θα μπορούσε να ξεφύγει με.
Δυστυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας, ο νέος πρωθυπουργός, είναι μια απατηλή σοσιαλιστής. Δεν θέλει να την ιδιωτικοποίηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και οδηγεί ένα κόμμα που δεν δέχεται την
οικονομική πραγματικότητα. Αλλά ακόμα κι αν το αναλυτικό πλαίσιο του είναι εντελώς λάθος, ορισμένα από τα συμπεράσματά του είναι πραγματικά σωστό. Οι Έλληνες έχουν υποφέρει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, και κάτι πρέπει να αλλάξει. Το πρόβλημα είναι ότι ο τρόπος με τον Τσίπρα θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε καταστροφή μακροπρόθεσμα.
Μια διάλυση που πρέπει να αντιμετωπιστεί με προσοχή και με τάξη, δεν χαοτική και αποδιοργανωμένη. Είναι επίσης σημαντικό για τους ευρωσκεπτικιστές όπως εγώ να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολλοί upsides στο ευρώ, καθώς επίσης και μειονεκτήματα. Η Ελλάδα έχει μια σταθερή και απόλυτα αξιόπιστη νόμισμα? οι άνθρωποι της έχουν απολαύσει μια πρωτοφανή περίοδο υγιές χρήμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί μεσαίας τάξης Έλληνες εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη διατήρηση του ενιαίου νομίσματος? πολλοί ήταν έτοιμος να βάλει σε μια καταστροφική κατάθλιψη για το φόβο των χειρότερα. Είναι εξαιρετικά πιθανό ότι ένα ΣΥΡΙΖΑ-backed νέα ελληνική νομίσματος θα είναι μια καταστροφή. Νομίσματα Fiat λειτουργήσει μόνον εφόσον είναι αξιόπιστη? η νέα δραχμή δεν θα είναι. Η τιμή του θα βυθίσει, ο πληθωρισμός θα επιστρέψει και οικονομική αποδιάρθρωση και ακραίες πόνο θα ακολουθήσουν. Τα θαύματα είναι πάντα δυνατό, φυσικά. Μια κορυφαία κεντρικός τραπεζίτης θα μπορούσε να προσληφθεί, ή ένα έξυπνο νομισματική συμφωνία που βρέθηκαν. Αλλά στο πλαίσιο μιας άκρας αριστεράς, αντι-καπιταλιστική κυβέρνηση, οι πιθανότητες ότι είναι σχεδόν μηδενική.
Το ενιαίο νόμισμα ήταν πάντα λάθος, και ήμουν ένας από ορισμένους συγγραφείς που ήταν ανέκαθεν αντίθετη δημιουργία του. Ενιαία περιοχές νόμισμα μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε ένα από τα τρία σενάρια, τα οποία κανένα δεν έχει ποτέ στις κάρτες στην Ελλάδα και ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης.
Κατ 'αρχάς, και στην ιδανική περίπτωση, θα πρέπει να έχετε μια οικονομία με ριζική επίπεδα ευελιξίας, ένα μικρό κυβέρνηση, ένα καλά εκπαιδευμένο και κίνητρα επιχειρηματικό πνεύμα εργατικού δυναμικού, και αγοράς εργασίας που προσαρμόζονται στις κρίσεις. Ένα χτύπημα στη ζήτηση οδηγεί σε μια πολύ ταχεία ανακατανομή των πόρων? οι εργαζόμενοι είναι πρόθυμοι να λάβουν ονομαστικές περικοπές των αμοιβών να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους?και η χώρα αναπηδά πίσω γρήγορα από τα χτυπήματα χωρίς να υποφέρει από μαζική ανεργία. Αυτό είναι το ιδανικό οικονομικό σύστημα - αλλά δυστυχώς δεν είναι στην ημερήσια διάταξη.Πολλοί οικονομολόγοι ελευθεριακή, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη, με την υποστήριξη του ευρώ, επειδή σκέφτηκαν ότι θα προκαλέσει μεταρρυθμίσεις της ελεύθερης αγοράς, αλλά ενώ μερικά έχουν λάβει χώρα, είναι ανεπαρκή σε κλίμακα και το πεδίο εφαρμογής.Τελικά, δεν μπορεί να επιβάλει ένα οικονομικό σύστημα σε μια απρόθυμη κοινωνία.
Δεύτερον, μια υπερ-κινητό πανευρωπαϊκή κοινωνία. Σε έναν τέτοιο κόσμο - η οποία δεν υπάρχει σε τίποτα, όπως τον τρόπο που φαντάζομαι - ανέργων στην Ελλάδα είναι σε θέση να μετακινηθούν μαζικά τμήματα της ευρωζώνης με τις καλύτερες προοπτικές απασχόλησης.Αυτό συμβαίνει ακόμα σε κάποιο βαθμό στις ΗΠΑ, όπου οι πολιτείες όπως το Τέξας τροφοδοτήθηκε από τη μαζική μετανάστευση ενδο-κράτος, και φτωχές περιοχές όπως Ντιτρόιτ έχουν χάσει απλώς τον πληθυσμό τους. Οι εργαζόμενοι έχουν επίσης κινηθεί εντός του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς και σε άλλες χώρες, αν και γενικά δεν είναι αρκετό. Υπάρχει τώρα παρτίδες της μετανάστευσης στην Ευρώπη, αλλά ακόμη και οι αριθμοί που βλέπουμε δεν είναι αρκετή για να επιτρέψει την επίτευξη οικονομιών να ρυθμίσετε σωστά. Δεν υπάρχει ενιαίο ευρωπαϊκό δήμο? οι άνθρωποι μιλούν διαφορετικές γλώσσες και έχουν διαφορετικές κουλτούρες. Αυτό δεν θα αλλάξει για το προβλέψιμο μέλλον.
Τρίτον, ένα τεράστιο πανευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας με ένα ομοσπονδιακό φορολογικό σύστημα και μόνιμη αναδιανομή από τις πλούσιες στις φτωχές περιοχές. Σε έναν τέτοιο κόσμο, όπου το ένα μέγεθος που ταιριάζει σε όλους νομισματική πολιτική δεν είναι σε θέση να καλύψει ένα χτύπημα σε τμήματα της ευρωζώνης, κλωτσιές δημοσιονομικής πολιτικής σε. Γερμανία και άλλες πλουσιότερες περιοχές στείλουν τα δισεκατομμύρια σε φτωχά κράτη. Σε αντάλλαγμα, η εξουσία των κρατών να δανείζονται δραματικά περιοριστεί: τα κράτη μέλη χάνουν μεγάλο μέρος της κυριαρχίας τους. Σε έναν τέτοιο κόσμο, η Ελλάδα απλά δεν θα πρέπει να επιτρέπεται να δανείζονται και να ξοδεύουν κατά το δοκούν, και πολλές περισσότερες λειτουργίες εκτελούνται σήμερα από τις εθνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να μεταφερθεί στις Βρυξέλλες.
Η ευρωζώνη έχει μια επιλογή, αν θέλει να επιβιώσει: χρειάζεται για να λειτουργήσει ένα από αυτά τα μοντέλα. Δεν θα αγκαλιάσει το πρώτο, αν και ορισμένες χώρες έχουν ωθήσει μέσω κάποια αξιοπρεπή διαρθρωτικές αλλαγές τα τελευταία δύο χρόνια, που δεν πρέπει να αγνοηθεί ή να παραμεληθεί. Η κινητικότητα της εργασίας δεν θα αναπτυχθεί ποτέ αρκετά για να είναι το πρωτεύον διάλυμα, και σε κάθε περίπτωση, είναι υπό απειλή από την αντι-μεταναστευτική δυνάμεις. Συγκέντρωση και αναδιανομή είναι η αγαπημένη λύση της Ευρωπαϊκής εγκατάστασης - αλλά αυτό σημαίνει δραστική μείωση της αυτοδιοίκησης, τη δημιουργία μιας πραγματικής ευρωπαϊκής χώρας. Μια τέτοια οντότητα μπορεί να έχει όλες τις παγιδεύσεις της δημοκρατίας, αλλά αυτό δεν θα λειτουργήσει σωστά ως ένα ως κάτοικοι της δεν θα αισθάνονται ότι είναι μέρος μιας χώρας. Έτσι θα είναι εγγενώς ασταθής.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι απαισιόδοξος για μακροχρόνια επιβίωση της ευρωζώνης. Σε κάποιο σημείο, ίσως στην δεκαετία του 2020, θα πρέπει να σπαράσσεται, προκαλώντας ενδεχομένως μια παγκόσμια ύφεση, αν τρισεκατομμύρια ευρώ διαγράφηκαν ή υποτιμήσει μακριά. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος να ελπίζουμε ότι μια Grexit προσεκτική διαχείριση. Δεν θα είναι ιδιαίτερα σημαντική σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά θα χρησιμεύσει ως μια δοκιμή λειτουργίας για τη φορά που μια μεγάλη οικονομία τραβά έξω. Οι αγορές πρέπει να μάθουν ότι τα νομίσματα μπορούν να αφήσουν καθώς και να ενταχθεί στο ευρώ, και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να μάθετε τον καλύτερο τρόπο για να ελαχιστοποιηθεί το νέφος.
allister.heath@telegraph.co.u
